Na een lekker nachtje slapen konden we er weer met frisse moed tegenaan! Vandaag is Anne jarig en dat moet natuurlijk gevierd worden! Maar eerst hard werken en dat kan natuurlijk alleen met een stevig ontbijtje. Bonen, patat, knakworst met ui... Het kan hier allemaal niet gek genoeg in de ochtend.

Pathé was alweer ruim optijd om ons op te halen. En zoals gebruikelijk gaan we eerst even boodschappen doen voor de komende dag, helaas had de winkel geen waterflesjes meer. Een gambiaan uit Engeland kon dat niet waarderen. Hij was net lekker aan het hardlopen en kreeg dorst. Hij schreeuwde verbijsterd door de winkel "what do i have to drink then?? Fucking seawater??". Uiteindelijk kwamen er nog 4 flesjes ergens uit een hoekje van de winkel vandaan, maar dat is natuurlijk niet genoeg voor de hele dag met z'n achten. Dan maar op zoek naar een andere winkel. Gelukkig weet Pathé er genoeg. Alleen zijn auto wilde niet echt meewerken, hij startte niet meer. Nick en Rene moesten maar even helpen duwen. Uiteindelijk kregen ze de auto weer aan de praat en konden we weer opeg naar Basori.

Onderweg naar Basori, zijn we al een aantal keer langs de mango markt gereden. We vroegen of we daar misschien een tussenstop konden maken. Aangekomen op de mangomarkt werd meteen duidelijk waar alle vrouwen zijn. Die zitten dus hier mango's te verkopen. Een foto maken werd helaas niet gewaardeerd. De halve markt begon naar ons te schreeuwen. Toen nog maar even een klein rondje gelopen om daarna verder te rijden naar de school.

Aangekomen bij de school, bleek de waterpomp kapot te zijn. Deze moest dus eerst worden gemaakt voordat we verder konden met bouwen. Een man met een muts en een lasbril was degene die m op vakkundige wijze maakte. Mooi systeem zo'n waterpomp. Deze meneer is heel belangrijk in de regio. Op zijn motor met enorme gereedschapskoffer achterop rijdt hij van pomp naar pomp. Nadat de pomp gefixt was konden we beginnen met bouweN. De muur schiet al aardig op! Tussen het bouwen door kregen we ook nog te zien hoe een Engelse les gaat. Kinderen leren dit door middel van liedjes en leren zo goed de letters en klanken uit te spreken. Rond een uur of twee waren we klaar. Op dit moment zijn alle mango's rijp genoeg om geplukt te worden. Dat moesten wij natuurlijk ook even doen! Met een lange stok met daaraan een soort haakje plukken de mensen hun mango's. We mochten een hele tas mee naar huis nemen. Maarja, wat moeten we nou met 8 mango's?? Gelukkig konden we een hoop mensen in het hotel er blij mee maken en onze vaste taxi chauffeurs samba en Mr Iceman. Na het mango's plukken was het tijd om onze spullen te pakken en zoals gebruikelijk de lege flesjes weg te geven aan de kinderen. De hele dag wordt er gevraagd naar "kabu" wat flesje betekent. Dus alle kabu's werden uitgedeeld door onder andere Joany. Die kon het bijna niet meer navertellen, door al het gedrang werd ze bijna geplet tussen de autodeur.

Op weg naar huis stond er nog een gambiaanse vrouw die al 3 uur stond te wachten op vervoer naar huis. Wij zijn de beroerdste niet, dus spring maar in de bus! Ze was heeeeeeel blij met ons en ging onderweg ook bidden voor ons. Onderweg naar het dorp van de vrouw haalden wij de waterpompman heel toevallig ook weer in. Met een brede glimlach op zijn gezicht, zijn duim in de lucht en zijn lasbril nog op riep hij ons nog iets na....

Aangekomen in het hotel was het tijd om te relaxen en nog even genieten van het zonnetje. Al een aantal dagen is er een bijeenkomst van het Rode Kruis aan de gang in het hotel. Mr. Salamander is hier ook van, alleen hij heeft 1 probleem. Hij kan niet zwemmen. Rene heeft hem zwemles gegeven, de komende dagen gaan ze iedere dag even oefenen, tot nu toe bakt mr. Salamander er nog vrij weinig van. Na 2 minuten zag hij het al niet meer zitten en had hij overal al spierpijn. Dit komt zeker door het spastsiche gedrag van hem in het water.

's Avonds was het dan eindelijk tijd om de verjaardag van Anne te vieren! We gingen eten bij Paradiso, een gezellige eettent op de Senegambia strip. Tijdens het eten werd René plotseling gebeld. Het was een van de jongens die 's middags hielp bij het bouwen van de muur en waar René zijn Gambiaanse nummer aan had gegeven. Hij wilde graag weten of hij morgen de IPhone van hem mocht hebben. Dit mocht natuurlijk niet. Nog geen halve minuut later hing de volgende aan de telefoon met de vraag hoe het met René ging vanavond. Na geantwoord te hebben met oké hing de jongen op met: okay, good. See you tomorrow. De telefoon is later maar uitgezet aangezien ze in Gambia gratis kunnen bellen van 24:00 tot 06:00.

Op het einde van de avond na heerlijk gegeten te hebben bij Paradiso op de strip stonden wij te wachten op Samba en Mr Iceman voor de terugweg. Een Gambiaanse jongen kwam langs op zijn fiets en stopte direct bij het zien van de meiden. Hij was vooral geobsedeerd door Amber en begon als een ware entertainer de meiden, en vooral Amber, te verleiden met zijn zwoele dansmoves. Als een ware Herman van Idols gooide hij al zijn moves in de strijd. Hij lag op slot zelfs op de grond te dansen. Gelukkig was de taxi er snel. Nadat we ingestapt waren moest Samba alleen nog even keren met zijn bus. Niet wetende dat de fiets van "Herman" achter zijn bus stond. Deze werd dan ook volop overreden. Hij schrok even maar reed gewoon rustig weg richting het hotel.

Lange dag, lang verslag. Tijd om bij te tanken. Morgen voor de laatste dag richting Basori om te bouwen. Misschien deze trip nog eens i.v.m. een Amerikaanse groep die ons wilde helpen. Hierover waarschijnlijk later meer...