Deze dag begonnen we met bruut geweld. Joany moest wakker geslagen worden door Britt, want ze slaapt gewoon door de wekker heen, zoals elke ochtend. Gelukkig zat iedereen keurig op tijd aan het ontbijt waarna we weer op weg gingen naar Basuri, voor de laatste keer. Ondanks dat we al zes keer op en neer waren gereden, hebben de autoritten geen moment voor verveling gezorgd. Ook vandaag niet. Joany en Simone waren getuigen van een ware verdwijntruc. Langs de weg liepen twee geiten. Ze zagen ze lopen richting iets wat op een voerbak leek. De geit leek over de voerbak heen te gaan lopen, maar verdween in een duister gat. Aaaaand it's gone. Vol shock zaten Joany en Simone in de auto.

Het volgende dierenongeluk gebeurde al weer snel. Er steken wel vaker koeien over maar de koe van vanochtend liep niet door en bleef gewoon stilstaan. Pateh was maar net op tijd met uitwijken, waarschijnlijk merkte hij het dier op door ons (Britt haar) gegil. Gelukkig heeft hij altijd een voet op de rem en een hand bij de toeter, dat is zeer noodzakelijk hier op de Gambiaanse wegen. Pateh vertelde verder iets over de fietsers die we onderweg tegenkwamen. Zij brengen vis van de haven naar verschillende dorpen en fietsen er soms wel 40 kilometer mee.

En niet alleen tijdens de ritten is er veel te beleven. Ook bij de school is er na drie dagen nog genoeg te zien. Vandaag mochten we met Ambers chick mee om z'n huis te bekijken. Er zaten vier vrouwen bij het huis, waarvan drie zijn stiefmoeder waren en één zijn echte moeder. Zijn vader heeft dus vier vrouwen en onwijs veel kinderen. Het huis is voor zo'n grote familie veel te klein. In één bed slapen vijf kinderen. Alleen vader heeft het goed voor elkaar natuurlijk, hij heeft een eigen tweepersoonsbed met muskietennet.

Vriendschappen maken gaat hier erg makkelijk. Britt kwam een meisje tegen die haar meteen aansprak met: "Hello, my name is Fanta, I want you to be my friend." Britt vond een extra vriendin wel leuk dus vond dat wel okee. Ook veel anderen willen vrienden worden en onze mailadressen hebben. Niemand had hier echt zin in dus gaven we allemaal en verkeerd mailadres op. Alleen Simone zag nog niet in dat haar mail straks het hele dorp doorgaat. We zullen zien hoe vol haar inbox is als wij terugkomen.

Gelukkig willen ze niet alleen e-mailen, maar ook gewone dingen zoals voetballen. Nick en Rene hebben wat afgerend, panna's en slidings gemaakt. Het was wel vermoeiend hoor in de warmte. Ook foto's van en met ons maken is erg interessant. Nick moest op de foto met een fiets van een van de jongens, het is toch prachtig als er een Nederlander op de foto staat met je fiets!

Jammer genoeg is het niet altijd vrolijkheid in Gambia. Vandaag was er een grote ruzie tussen het schoolhoofd en de buurman van de school. De buurman dacht dat wij de muur op zijn grond aan het bouwen waren. Gelukkig kon dit makkelijk opgelost worden door de dorpsoudste erbij te halen en de kaart van Basori te bekijken. Na wat gepuzzel kwamen ze eruit en bleek dat de muur gelukkig goed stond. De buurman ging weer tevreden en met een gerust hart naar huis.

Na de lunch begon het een klein beetje te regenen en werden alle spullen al opgeruimd. Voor ons was het dus tijd om weer terug naar het hotel te gaan. Maar niet voordat we onze werkhandschoenen en lege flesjes hadden weggegeven. Het was weer een en al dringen om iets te krijgen. De handschoenen hebben we aan de oudere jongens gegeven omdat zij er het meeste aan hebben. Ook hadden we een paar pakkken papier en pennen meegenomen. De leraren waren heel blij met hun nieuwe spullen. We werden door iedereen vrolijk uitgezwaaid. Volgende week zijn we van plan nog een keertje langs te gaan om te kijken hoe het met de muur gaat en om oude kleren uit te delen.

Terug bij het hotel was het natuurlijk weer tijd voor een verfrissende duik. Ook meneer Salamander had weer zin in een zwemles. Hij snapt er nog steeds weinig van, maar er zit toch wel een beetje progressie in. Dat je soms beter in het water kan blijven dan op een ligstoel bewijst Amber maar weer. Een of ander raar klein insectjes beet haar op haar voet. Dit gaf een stekende pijn in haar hele voet, gelukkig kon ze nog wel lopen en heeft de beet geen zijeffecten volgens een behulpzame Gambiaan . Nu heeft ze alleen nog een branderig gevoel in haar voet. Hopen dat dit morgen weer over is.

Nog meer gekkigheid vandaag: wateruitval. Er was geen druppel meer uit de kraan en de douche te krijgen. Joany en Britt dachten dat alleen zij de getroffenen waren en besloten naar het ander blok te lopen met een handdoekje voor, want die shampoo moest er zo snel mogelijk uit. Helaas hadden Amber en Simone hetzelfde probleem. Zo liepen er ineens vier vrouwen rond met een handdoek voor en shampoo in het haar. Het bleef nog een tijdje onrustig op het park, maar na een tijd wachten, waren de leidingen weer open.

Voor het diner bleven we weer een avondje bij het hotel, hoewel Britt toch liever buiten de deur eet. De huiskat kwam namelijk weer langs. Zelfs na een paar trappen van Amber vond hij het gezellig genoeg om bij ons te komen buurten. Ook een andere vriend, "Herman" de danser van gisteren wilde komen buurten. Jammer genoeg voor hem, maar gelukkig voor ons verdween hij weer net zo snel als de geit vanochtend.

Morgen staat er een relaxdag op het programma. Wel even lekker om bij te komen van vier dagen bouwen. We zijn van plan het strand te bekijken, natuurlijk een nieuw stukje voor deze blog te schrijven en verder zien we het wel.

We vinden het nog steeds erg leuk om alle reacties van jullie te lezen dus blijf reageren!