De dag begon om half 10, de obers van het ontbijt waren al ongerust waar we bleven. Vandaag ging de reis naar het dorpje Brufut. Pateh bracht ons naar het dorpsziekenhuis, hier ontmoeten we Thea Mom. Zij vertelde interessante informatie over het dorpsziekenhuis en gaf ons een rondleiding. Brufut Health Center geeft lokale zorg aan de Gambianen, ongeveer 30.000 mensen in de omgeving zijn afhankelijk van deze zorg. Er is geen arts aanwezig en wordt gerund door verpleegsters en verloskundigen. Thea Mom heeft een grote rol gespeeld in het verbeteren van de faciliteiten, zoals de aanwezigheid van het licht en water. Ook is ze momenteel aan het onderhandelen met de regering om een oogzorgkliniek op te zetten. Ze heeft het geld bij elkaar verzameld, maar eerst moet de overheid zorgen dat er een vaste waterleiding komt richting het Health Center. Eerder was een oogchirurg uit Brikama gekomen om 250 mensen aan staar te opereren in slechts 10 dagen. Hierdoor konden zelfs blinde mensen weer zien. Thea financiert zelf ook verschillende projecten uit eigen zak. Ze heeft de zogenaamde Noodpot, waarmee ze medicijnen koopt, helpt met het opknappen en verbeteren van het Health Center en nog veel meer. Sommige mensen betwijfelen het wel eens of het wel zin heeft wat ze doet, aangezien je nooit iedereen kunt helpen. Het is dus een druppel op een gloeiende plaat, maar Thea hoort die druppel elke dag sissen.

Op de binnenplaats van het Health Center stonden tientallen vrouwen met hun baby's te wachten op inentingen. Deze worden door de overheid betaald, net zoals de zorg van kinderen tot en met vijf jaar. Ze krijgen allerlei inentingen, waarvan de meeste ook in Nederland verplicht, en alles wordt keurig bijgehouden op een blauwe groeikaart. De vrouwen komen opdagen in hun mooiste kleding, die ze onder andere krijgen wanneer ze bevallen zijn, of getrouwd zijn. Ze krijgen bijvoorbeeld drie keer zes meter stof van de moeder (zes meter stof is ongeveer nodig voor een rok, een top en een hoofddoek), twee keer zes meter van de tante en schoonmoeder. Ook bij de geboorte van een baby krijgen ze ook van enkele familieleden stof. Zo krijgen de vrouwen een behoorlijke garderobe.

Als er in Gambia een baby wordt geboren, heeft het de eerste zeven dagen nog geen naam. Na precies een week wordt het kind gedoopt en krijgt het een naam. De reden hiervoor is waarschijnlijk dat het nog even afwachten is of het kind de eerste week wel overleeft. Als de baby her niet haalt, heeft in feite nooit bestaan, en wordt het ergens begraven in de compound, zonder dat het aangegeven wordt.

Nu het regenseizoen weer begonnen is, stijgt ook het aantal gevallen van malaria weer. In het Serrekunda General Hospital werd ons verteld dat malaria goed onder controle is tegenwoordig, en dat er steeds minder gevallen worden geconstateerd, maar is minder waar volgens de verpleegkundigen en Thea. Malaria komt nog steeds veel voor, en dan vooral bij vrouwen en kinderen. Voor zwangere vrouwen brengt het vooral veel risico mee, omdat deze een miskraam kunnen krijgen, of het kind wordt veel te vroeg geboren waardoor het haast in alle gevallen overlijdt. Ook veel jonge kinderen overleven het regenseizoen niet, 1 op de 5 overlijdt namelijk aan malaria. Stel je maar eens voor, je wenst 25 klasgenootjes een fijne vakantie, en na de vakantie zit je nog maar met 20 leerlingen in de klas.

Na de rondleiding gingen we met Thea Mom naar Marie Joof haar compound. Marie Joof is een hele bijzondere vrouw. Ze helpt al jaren de vrouwen met bevallen en heeft een eigen kliniekje thuis. Ooit was het begonnen met lemen bed en een zanderige vloer. Nu is het opgeknapt tot een nette bevallingsruimte, waar in de negen jaar zo'n 3000 baby's ter wereld zijn gekomen. Verder gaat ze de dorpen af om te helpen bij bevallingen, inentingsdagen, het verspreiden van medicijnen, en om andere vrouwen te trainen, zodat deze ook kunnen helpen bij bevallingen in andere klinieken.

Marie Joof is een erg gastvrije vrouw, die ons hartelijk verwelkomde in haar compound. Ze liet zien waar de bevallingen plaatsvonden en ook mochten we een kijkje nemen in de uitslaapkamer, die een tijdje geleden naast de bevallingsruimte is gebouwd. Hier mogen de pasbevallen vrouwen enkele uren bijkomen om aan te sterken. In de kliniek kunnen vrouwen ook 's nachts bevallen bij Marie Joof, en ook Thea wordt dan opgeroepen voor hulp. Thea heeft ervoor gezorgd dat er altijd licht is in de bevallingsruimte, zodat de bevalling niet meer hoeft plaats te vinden bij kaarslicht. Veel vrouwen komen 's nachts aankloppen bij Marie Joof, ze werkt dus ook dag en nacht om iedereen te helpen. Overdag in het Health Center en 's nachts wordt ze uit haar bed geroepen wanneer een zwangere vrouw bij haar moet bevallen (maar alleen als de vrouwen tijdens de zwangerschap op controle zijn geweest, zodat ze weet of de baby in een goede houding ligt, anders moeten ze naar het ziekenhuis). Op haar toppunt had ze wel 300 bevallingen per jaar, maar twee jaar geleden kreeg ze een hersenbloeding. Het was behoorlijk heftig, en sindsdien 'doet ze het wat rustig aan', maar wij vinden dat ze nogsteeds werkt als een buffel. Echt een powervrouw.

Tijdens de koffiepauze hebben wij aan haar kleding, baby mutsjes, naalden en navelklemmen gegeven, waar ze erg blij mee was. We hadden nog uren naar de inspirerende verhalen van Thea kunnen luisteren in de compound van Marie Joof, maar het was echt tijd om te gaan. Als afsluiting van deze indrukwekkende dag, hebben we een groepsfoto gemaakt en zijn we weer vertrokken naar Bijilo.

's Middags hebben we rustig aan gedaan bij het zwembad, aangezien iedereen gister behoorlijk moe was. Oh, en Joany heeft nog een nieuwtje voor iedereen: de nieuwe achtbaan van de Efteling, de Baron 1889, was er vandaag mee opgehouden! Fijn dat we hier in Gambia daarvan op de hoogte blijven!

Abarka bakevoor het lezen van het verhaal en groetjes uit Gambia!

P.S. Ook Nick kreeg zojuist nog even een telefoontje van onze Gambiaanse vriend Cherno, oftewel Salamander, die vannacht in de moskee slaapt. Maar het is natuurlijk wel belangrijk om op de hoogte te blijven hoe het is met je Nederlandse vriend Nick in het hotel!