Na bijna 2 weken in Gambia te zijn en iedere dag een druk programma te hebben was het vandaag tijd om even uit te slapen. Paté zou vandaag pas om 14:30 voor de deur staan. Vanochtend werd iedereen lekker rustig wakker en schoven de laatste zelfs om 09:55 aan voor het ontbijt. Het ontbijt sluit om 10:00 dus genoeg tijd om relaxed even wat te eten...

Na het ontbijt hadden we lekker de tijd om langs de kant van het zwembad te liggen. Doordat de meesten nog met hun hoofd bij de hevige regenbui van vannacht zaten, waren zij vanmorgen waarschijnlijk vergeten te smeren. Met als gevolg dat velen een lekker rood kleurtje hadden vanmiddag. Vandaag hebben we ook ein-de-lijk afscheid kunnen nemen van onze eigen stalk Gambiaan. Waar we ook waren, Mr. Salamander was er ook. Gelukkig hebben we daar nu geen last meer van. De kust is weer veilig.

Net voor de lunch hebben wij de Amerikanen nog even kunnen ontmoeten. Dit zijn de Amerikanen die wij eerder op dit reisblog hebben vermeld. Gisteren zijn zij naar de Nel Bus Memorial school geweest om te helpen met de muur. Volgens hen is de muur al aardig opgeschoten. Wij zijn erg benieuwd en gaan morgen om 11uur dan ook een kijkje nemen en afscheid nemen daar.

Na een korte lunch bij het hotel gingen we weer met Paté op pad richting het Apenpark. Na een stukje door het bos gelopen te hebben kwamen we de eerste tegen. Na een aantal pinda's gevoerd te hebben volgden er al snel meer. We hadden in totaal 4 zakjes pinda's gekocht bij de ingang. Na een kleine gil waren dit er nog 3. De grootste aap had namelijk een heel zakje vol pinda's uit Denise haar hand geplukt en zat binnen no time al boven in de boom. Paté probeerde het nog terug te krijgen door dingen in de boom te gooien maar dit mocht niet baten!

Wij vertelde Denise direct dat dit zeker in het verhaal kwam, waarop Denise antwoorde dat ze vaak alleen negatief op de reisblog komt. Dit is niet waar hoor, maar toch: Denise heeft vandaag ook een tor omgedraaid die op zijn rug lag en anders een langzame en zekere dood tegemoet ging.

Na het Apenpark gingen we richting Tanji. Dit is een vissersdorp niet ver van het hotel. We kwamen rond half 5 aan en het was al goed druk met de boten van zee. De boten komen hier 2 maal per dag aan. Van 9 tot 11 en van 4 tot 6. De boten worden geleegd door de mannen en de vis wordt door hen in grote bakken van de boot naar even verderop het strand gebracht. Hier wordt de vis gescheiden en af en toe direct al verkocht. De goedkoopste vis wordt verkocht op het strand, wordt verderop gerookt of gaat richting de markten. De andere vissen gaan naar de restaurants en hotels of gaan naar het buitenland. Tijdens de rondleiding moest Simone goed haar best doen om de zoveelste man deze vakantie van zich af te slaan. Al snel moest er natuurlijk ook samen een fotootje gemaakt worden. Een kusje kon er helaas niet vanaf van Simone. Al met al een was het hier een hele happening en zeer interessant om te zien. Paté kocht daarnaast op het strand nog +/- 7 kilo vis voor 50 dalasi. 1 euro ongeveer met de huidige koers die echt iedere dag anders is.

Na de vismarkt gingen we naar de compound van Paté. Hij wilde graag zijn huis laten zien aan ons. Een voor Gambiaanse begrippen leuk huis waar hij samen met zijn vrouw en 4 kinderen woont. Ook is hij een nieuw huis aan het bouwen wat stukje bij beetje steeds verder wordt gebouwd. Iedere keer als hij iets kan missen koopt bij bouw materialen. Wanneer dit beschikbaar is komen er ongeveer 4 familieleden of vrienden die helpen met bouwen. Dit is heel erg gebruikelijk in Gambia dat je iedereen helpt. Paté zegt altijd: "Iedereen is afhankelijk van elkaar. Daarom ken ik ook zoveel mensen." Het is erg leuk om te zien hoe de locals leven en we krijgen hier ook steeds meer een beter beeld van.

Weer aangekomen in het hotel was het tijd voor een verfrissende duik. Het was vandaag namelijk erg warm. Na het zwemmen vertrokken we richting Senegambia om te gaan eten bij Paradiso. Vlak voor het eten nemen wij altijd onze malariapillen, zo ook Anne. Echter Anne dacht vandaag de malariapil op spectaculaire wijze in te nemen. Helaas mislukte dit finaal en belandde de pil helemaal aan de andere kant van het restaurant. Na een korte zoektocht van Joany was de pil gelukkig weer terecht.

Ps: voor alle reaguurders...... Er zijn ook nog 2 jongens mee tijdens deze reis. Ook deze jongens willen zo af en toe een beetje aanmoediging! De taken van deze jongens liegen er namelijk niet om:

- Wekken met ontbijt op bed;

- Insmeren langs het zwembad;

- Water dragen tijdens de dag;

- Tassen en koffers sjouwen;

- De meiden instoppen en een verhaaltje voorlezen.

Zware dagen dus voor deze heren. it's a hard knock life... Morgen gaan we terug naar de school waar we de eerste 4 dagen aan de muur hebben gebouwd. Als het goed is hebben ze heel wat in petto voor ons en we zijn dan ook erg benieuwd wat ons morgen weer te wachten staat. Voor nu, lekker slapen, hopelijk morgen allemaal weer fris en fruitig bij het ontbijt!

Groetjes uit Gambia!!